Boelo ten Have en Annemarie Nijhoff hebben hun 157 jaar oude monumentale boerderij in Drieborg uit wanhoop roze geschilderd. Al jaren wachten ze op de aanpak van hun zwaar beschadigde huis, maar tot nu toe kan geen enkele instantie hen met de opeenstapeling van problemen verder helpen. Het verhaal van Boelo en Annemarie staat niet op zichzelf, helaas zijn veel momumenteigenaren de dupe van de Groningse gaswinning en een falend overheidsbeleid.
Zo ook de familie Vellenga, die al meerdere generaties een veehouderij runt in een rijksmonument bij Eenrum. Sinds de zware beving van Huizinge, nu tien jaar geleden, is de boerderij gaan verzakken. Het instituut mijnbouwschade heeft bevingsschade erkend. Maar vanwege de ligging valt de boerderij niet binnen de ‘scope’ van de Nationaal Coördinator Groningen, en is daarom niet opgenomen in de versterkingsoperatie.
Ondertussen is de schuur zodanig aangetast dat bedrijfsvoering niet meer mogelijk is. De muren van het woongedeelte zitten vol scheuren, maar omdat het een rijksmonument betreft is familie Vellenga toch verplicht tot onderhoud. Hoe onderhoud je een monument dat door toedoen van de gaswinning amper bewoonbaar is? Dit is eveneens een grote vraag die Boelo en Annemarie uit Drieborg bezighoudt. De rijkssubsidie voor monumenten is in beide gevallen slechts een druppel op een gloeiende plaat.
Familie Vellenga zit met de handen in het haar en heeft daarom onlangs een sloopvergunning aangevraagd, om toch verder te kunnen. Het enige wat zij namelijk willen is op een duurzame en rendabele manier hun melkveehouderij voortzetten. Middels een summiere brief heeft de gemeente hen medegedeeld dat sloop wordt geweigerd. Ze zoeken nu naar andere oplossingen. Wat hen het meest raakt, net als Boelo en Annemarie, is dat zij niet gehoord worden door de betrokken instanties:
“Ons bedrijf zit compleet op slot. Wij missen een integraal plan en willen graag met alle betrokken instanties om tafel om tot een oplossing te komen, maar tot op heden lukt dit niet. We zijn tussen wal en schip geraakt en zijn inmiddels ten einde raad”.
Maak een rondje door het Groningerland en je zult nog veel meer van dit soort schrijnende verhalen van monumenteigenaren horen. Dit moet anders. De initiatiefnemers van de actiemaand ‘respect voor Groningen’ (de Groninger Bodem Beweging, het Gasberaad, Chris Garrit en Sandra Beckerman) zijn daarom begonnen met het uitdelen van 10.000 meter roze lint, in navolging op de actie van Annemarie en Boelo. De groep roept iedereen op om aandacht te vestigen op dit probleem: “We moeten samen zorgen voor het behoud van Gronings erfgoed. Geef jouw karakteristieke of monumentale pand een roze tint, bijvoorbeeld door vlaggen, lint of verf, en vestig zo de aandacht op dit probleem!” Inmiddels hebben meerdere Groningers gehoor gegeven aan de oproep. De initiatiefnemers hopen dat velen het voorbeeld volgen en vanaf 10 en 11 september, tijdens Open Monumentendag, de roze ‘protestsignalen’ willen laten zien.
Met de extra zichtbaarheid van de onopgeloste schade en onveiligheid wordt duidelijk gemaakt dat het tijd is dat de overheid op gaat komen voor haar burgers. Den Haag kan en mag zijn ogen niet meer sluiten voor de ramp in slow motion die zich al tien jaar lang in Groningen afspeelt.
