Omstreeks het jaar 1000 werden Walfridus en zijn zoon Radfridus, ontginners van het Groningerland en heilige martelaars, door de Noormannen wreed vermoord.

Op een bewoond wierde, het centrum van het latere dorp Bedum, wordt na de dood van Walfridus het huis waarin hij een bidcel heeft ingericht, omgebouwd tot een houten grafkapel die later zou uitgroeien tot bedevaartkerk.

De verering nam in de twaalfde eeuw zulke grote vormen aan dat zelfs de bisschop van Münster regelmatig op bezoek kwam in Bedum. Walfridus werd vanwege zijn martelaarsstatus, goede werken, wonderen en belang voor de religie door de bisschop van Münster heilig verklaard.

De kerk werd een bedevaartsoord en om de groeiende toestroom van bedevaartgangers onder te kunnen brengen werd de houten kapel al in de elfde eeuw vervangen door een stenen kerk. De bedevaartgangers bleven komen en de kerk moest steeds groter worden.

In het voorjaar, op 16 mei 1214, verscheen bij de kerk de gekruisigde Heiland aan de hemel, Jezus aan het kruis,

Het Wonder van Bedum.

Sindsdien komen mensen van heinde en ver naar Bedum om de kerk te bezoeken en het wonder te ervaren. Vele wonderbaarlijke genezingen vonden er plaats.

Vandaag de dag komen er nog steeds mensen de kerk bezoeken om Het Heilige te ervaren, respect te betuigen aan een bijzonder iemand, inspiratie te verkrijgen of om een gunst te vragen. De Walfriduskerk in Bedum is een plek waar Hemel en Aarde elkaar raken.